Forum o Evil Islands, gry, filmy, książki, inne ciekawe tematy. Wejdź i zobacz sam.

Gość

Mars
Recenzja filmu

Autor: Artur Cichmiński, Stopklatka, 1 grudnia 2005
Czerwona planeta

Czerwona planeta już nie taka czerwona, choć echa minionych czasów wciąż mienią się jej jaskrawymi barwami. Rosja jaka była, a jaka jest dziś, to zagadnienie będące wyzwaniem dla politologów i socjologów. W centrum żywiołu pozostają jednak zwykli ludzie, którzy brzemię przemian wzięli na własne barki. Zdezorientowani, zagubieni, szukający swej szansy w nowej rosyjskiej rzeczywistości. Debiutantka Anna Melikian swoim, na przemian zabawnym, to poważnym, podszytym słowiańską poetyką, obrazem przedstawia pocztówkę tego kraju. Jej film to magiczna, chwilami abstrahująca od punktu odniesienia opowieść. Kino przenikające zmysły i pozwalające spojrzeć na życie oraz świat kolorami tęczy, nawet jeśli dokoła jest szaro, nudno i mało treściwie.
Mars tak naprawdę, to krymskie miasteczko, którego imiennikiem jest twórca socjalizmu Karol Marks. Tak się składa, że napis na budynku dworca kolejowego miast witać podróżnych nazwiskiem sławetnego myśliciela, czyni to jego skróconą, o literkę "k", wersją. Mieścina to dziwna i na swój sposób oryginalna. Wedle mieszkańców słynąca z produkcji pluszowych zabawek, które widać wszędzie i na każdym kroku. Pluszaki zaglądają przez okna pociągu witając przybywających. Są milczącymi, kolorowymi obserwatorami i towarzyszami życia mieszkańców Mar(k)sa. Mało tego! Rubel już dawno stracił tam na wartości, więc podstawową walutą stały się miśki, pieski, króliki, jak i cała reszta tej dziecięcej, aksamitnej menażerii. W taką to krainę "czarów" trafia Borys (Yury Gosha Kutsenko). Zupełnie przypadkiem, bez celu i powodu. Zmęczony życiem bokser, który ucieka dokądś, jak najdalej, byle stąd. Wciąż nie wyspany, patrzy na całe to otoczenie jakby było ono sennym omamem z majaczącymi na granicy świadomości jego charakterystycznymi osobliwościami. On już stracił złudzenia i przestał żyć marzeniami. Oni, nie. Wciąż trwają w przekonaniu, że gdzieś indziej jest inny, lepszy świat. Dla Borysa, to tylko przystań, przerwa w podróży. Dla Mar(k)sjan to lot na inną planetę.

Produkcja Anny Melikian jest przykładem umiejętnego balansowaniem sztuką filmową, tak w formie, jak i w treści. Młoda reżyserka opowiada historię o ludzkich marzeniach i tęsknotach stawiając znaki zapytania nad dzisiejszą Rosją. Nadaje surrealistyczny ton swej opowieści tworząc tym samym intrygującą dwuznaczną życiową alegorię kraju Puszkina. Czyżby Rosjanie znaleźli się w nie do końca zrozumiałym dla siebie świecie, reguły którego sprawiają, że ci ratują się ucieczką w świat fantazji? Oczywiście, to przerysowanie, ale takie społeczne rozdwojenie najwyraźniej nurtuje Melikian. Autorka wskazuje na absurdy i marnowane możliwości. Bo jak inaczej nazwać wątek "miękkiej" waluty obowiązującej w Marsie. W końcu każdy z jej bohaterów chce się wyrwać z matni bezcelowej egzystencji, kiedy prowincjonalna oaza nie okazuje się lekiem na udręczone dusze.

Lekcję rosyjska twórczyni odrobiła rzetelnie. Stworzyła kino artystyczne z jednoczesnym społecznym zaangażowaniem. Ten obraz, w swym onirycznym klimacie, uderza zarówno świeżością, poetyckim smakiem, co w równym stopniu wyczuciem nurtujących problemów. Przewrotne to też dzieło w swej magiczno-realistycznej stylistyce. Nie sposób mu nie ulec i nie zachwycić się jego plastyką. Niby inny świat, ale jakże boleśnie bliski. Sztuka bliska sercu i człowiekowi. Takiego debiutu można tylko pozazdrościć.