Forum o Evil Islands, gry, filmy, książki, inne ciekawe tematy. Wejdź i zobacz sam.

Gość

Autor książki: Andrzej Sapkowski

Kategoria: Fantasy/SF

Autor recenzji: Mateusz Płatos
Ocena recenzenta: 3 / 6

Patrząc na okładkę książki „Narrenturm” od razu rzuca się w oczy okazały nagłówek, nie zawierający bynajmniej tytułu powieści, ale jej autora. Bowiem o ile samo słowo „Narrenturm” niewiele nam powie, to już nazwisko „Sapkowski” na pewno nie jest obce żadnemu miłośnikowi fantastyki. Właśnie to, kto napisał książkę, ma często decydujące znaczenie przy jej zakupie. Niektórzy więc, bez zastanowienia sięgną do portfela, inni, równie pewnie, nie wezmą powieści do ręki. Znajdą się zapewne też tacy, którym popularność autora nie wystarczy i szczerze zastanawiają się czy warto na tą książkę wydać kieszonkowe. Tym ostatnim śpieszę z pomocą...

Przenieśmy się więc do średniowiecznego Śląska, gdzie rozpoczyna się nasza opowieść. Trzeba przy tym zaznaczyć, że z początku jest ona mało „fantastyczna” i przypomina bardziej powieść historyczną.
Wszystko rozgrywa się około 1420 roku w czasie rewolucji husyckiej. W tych realiach poznajemy głównego bohatera - Reinmara z Bielawy, zielarza, niepoprawnego uwodziciela i jak się później okazuje - kogoś jeszcze. Jego kłopoty zaczynają się gdy zostaje przyłapany in flagranti z pewną damą, która niestety powiedziała już raz magiczne „tak”, komuś innemu, co zmusza go do ucieczki. Zapowiada się ciekawie i rzeczywiście z początku jest, ale tylko przez kilka pierwszych rozdziałów, później pomysły się wyczerpują, a przygody stają się nudnawe i co gorsze schematyczne. Wszystko dzieje się na zasadzie Deus ex machina - kiedy już wydaje się, że Reinmar jest w sytuacji bez wyjścia, nagle zewsząd pojawiają się jego kumple ze studiów, bądź inni nieoczekiwani wybawiciele - i tak w koło Macieju.

Chciałbym powiedzieć, że „Narrenturm” czyta się lekko, łatwo i przyjemnie. Ale nie mogę. Ani łatwo, ani lekko niestety, mi nie poszło, ponieważ zostało mi to skutecznie utrudnione różnorodnymi archaizmami czy nadużywaną łaciną. Bowiem „Narrenturm wręcz kapie erudycją Sapkowskiego”. Ja niestety, erudytą nie jestem i kapała mi ona na głowę. Z przyjemnością też było ciężko, szczególnie przy dłuższych wywodach historycznych bądź zapychaczach, które nic nie wnosiły do akcji. Trudno pochwalić też bohaterów, którzy okazali się dosyć „płytcy” i mało ciekawi. Atutem powieści jest natomiast humor, choć jest on dość specyficzny i nie każdemu się spodoba.

Reasumując książka jest napisana schematycznie, czasem nudnawo, ale ma też fragmenty (krótkie bo krótkie...), przy których nieźle się uśmiałem lub trudno było mi się oderwać od lektury. Polecam ją przede wszystkim miłośnikom ASa, ale oni chyba nie potrzebują żadnych recenzji. Jeżeli lubisz fantastykę pisaną w konwencji historycznej również nie powinieneś się zawieść. Jeżeli oczekujesz dzieła wybitnego, źle trafiłeś. Przymykając oko na niektóre wady, otrzymasz średnio ciekawą historię na prawie sześciuset stronach. Wybór pozostawiam już Tobie.

Gość

A wg mnie trylogia husycka (bo sa 3 czesci: Narrenturm, Boży Bojownicy i Lux Perpetua) jest genialna. Nie kazdemu pasi, bo nie kazdy sie interesuje historia i słowiańskimi gusłami Jezyk

A Sapkowski ma peirdolca na punkcie tych rzeczy.